I desse dagar

er det mange snåle utspel på norske nettaviser.

Mona Levin kallar Kåre Willoch antisemitt og seier at "hatet lyser 
ut av øynene hans når han snakker om Israel". Vidare seier ho at dette
kan føre til meir hat mot jøder. Fyrst av alt: eg er samd med Levin i at ein 
må skille mellom folk som stør det Israel gjer om dagen og jødar generelt.
Samtidig må ein skille mellom Hizbollah, Hamas, palestinarar, muslimar
generelt osb. Båe sider av debatten har ein jobb å gjere her i å velje ord med
omhu.
Men: eg er møkka lei av at folk som kritiserer Israel og det folkemordet dei
utfører skal bli kalla antisemittar! Eg drit i kva folk trur på, så lenge dei
ikkje drep ein annan. At Kåre Willoch er antisemitt, har eg vanskeleg for
å tru. Ein kan ikkje berre ta ein setning ut av eit resonnement  i ein 
radio-debatt og dømme ureflektert ut i frå det.

Finn-Erik Vinje seier han får vondt i øyra av å høyre på NRK om dagen.
Dei nyttar visstnok så stygt språk. Særleg ille er Kyrre Nakkim. Dette
er ikkje fyrste gongen Vinje er ute og hakkar på korleis folk
snakkar. Tidlegare har han kåra Østfold-dialekta til Noregs styggaste.
Ok: Det er fint å bry seg om språket i NRK (sjølvsagt!).
Men: å velje seg ein person og hakke på han for å demonstrere kva
som er stygt, er å gå langt over etiske grenser.
I tillegg: Målestokken Vinje nyttar for fint/stygt språk er ganske
marginal. Mitt intrykk av meiningane hans er riksmål =
vakkert, dialektknot = stygt (med mindre du kjem i frå
Voss, eller ei anna eksotisk høgstatusbygd langt nok unna
hovudstaden til ikkje å truge danna daglegtale).

Det var kveldens utblåsning: takk for meg.
(berre to sider igjen no, så er politisk sosiologi i boks. Treng
berre litt nettavis-pauser innimellom.)