Takk for meg (og to strekar under svaret)

Tyrkia er over for denne gongen. Her kjem ei lita konklusjon:

1) Tyrkia er fantastisk. Sjølvsagt må eg seie det, men det er faktisk noko eg føler. Det er ganske fint.

2) Dei fleste tyrkarane eg har blitt kjende med har vore utruleg opne, varme, gjestfrie og inkluderande. Klisje? ja. Klissete? ja. Men det er ganske kjenneteiknande for korleis eg føler eg har blitt tatt i mot. Utruleg fint at folk alltid vil spandere ein te, by på litt mat eller hjelpe deg om du treng det.

3) Bogazici er eit utruleg bra universitet med veldig spennande fag,fin utsikt, mange rare dyr, flinke studentar og litt vel høge arbeidskrav i blant.

4) Tyrkisk dans, eller rettare sagt, dansing i Tyrkia, er best! Tilrådd musikk: Selim Sesler!

5) Avisene i landet er overfylte med politikk. Det skjer noko spennande heile tida. Ofte er ein del av desse tinga negative, som Ergenekon-saka eller kjip stode for kurdarar, men det som er positivt er at det blir snakka høgt om og diskutert. Me har noko å lære: Politikk opp og fram i avisene! Lære meir om ei av dei store sakene i Tyrkia om dagen? Les her: http://www.dagbladet.no/2009/01/19/magasinet/utenriks/rettssak/politikk/tyrkia/4438418/

6) Trafikkreglane og fartsgrensene kunne i større grad blitt fulgt

7) Tyrkisk tv er veldig dominert av reklame. Og på kino har dei pause midt i, så du kan gå og kjøpe meir popcorn.

8) Te er bra

9) Dessertlaurdag var eit lurt konsept

10) Elver/stred i store byar = viktig for trivsla

11) Nokre gongar er det skikkeleg kjipt å lengte heim (eller til Irland). Då er det utruleg kor glad ein kan verte av ting ein aldri hadde tenkt over heime, som den gongen eg kom i prat med naboungane som leika utanfor huset og fekk snakka mykje tyrkisk og ledd med dei. Små, fine ting vert større då.

No skal eg ut og treffe storebror, så det blir det.
Takk for meg!