Einspora

Livet mitt er særdeles lite spennande om dagen, utanom kva
som skjer inne i hovudet (der skjer det derimot mykje).
Professorane dynger oss ned med så enorme mengdar arbeid,
at dei siste skuledagane har vore 12-timars lange (og eg er
framleis laangt bak planen). Det fine er
for det fyrste at tinga me lærar er stort sett veldig spennande.
For det andre er eg ikkje åleine. Når eg har gått heim frå
biblioteket i 21.30-tida har det framleis vore halvfullt, og det 
er nesten alltid nokon å diskutere/klage litt med. Og kantina
er open til 22.30. Til slutt er det umogleg å vere nervøs for 
prøvar og innleveringar, sidan me har fleire i veka. Det er
noko veldig rettferdig med at vurderinga er kontinuerleg
gjennom semesteret, og ikkje berre er basert på ein prøve
til slutt. Men det gjer nok at ein må lese jamnare for å
klare seg greit. Heldigvis er Katharina veldig flink til å dra
meg med på kveldar på byen. Istanbul har mange fine
utestadar, fleire av dei med live tyrkisk (ikkje pop-)musikk.
Det er stas.

Eit anna ljuspunkt er at Halldis kjem frå Izmir i morgon for
å få ei helg i Istanbul. Gler meg til å sjå ho att og få nokre
dagar med turistaktivitetar.