Kvardag igjen

Her er eit bilete av den nydelege vegen som går frå universitetet mitt
til Bebek, som kanskje er Istanbuls svar på Aker Brygge; dyrt og snobbete, men veldig fint å drikke kaffi ved 
vatnkanten der. 

Etter at Sigurd reiste på måndag har kvardagen slått inn for fullt i
gjen. Sidan eg har hatt litt heimlengsel i det siste, er det godt å
kjenne at kvardagen her ikkje er så ille, at eg har blitt kjent
med mange bra folk, at det er deilig at sola varmar, og at det òg er
litt trist at det berre er 6,5 veker til eg kjem heim til jul. Det
kjem til å gå fort.

Bloggen er igjen tilgjengeleg utan juks, styresmaktene oppheva
heldigvis forbodet mot blogspot.com ganske fort. Nokre av
avisene her var veldig kritiske til forbodet, men forklarte det
med uklåre reglar på området. Sånn som systemet er no kan
enkeltpersonar gå til ein domstol og klage på eit bestemt innhald
på ei bestemt nettside. Loven forbyr forskjellige typar innhald
på nettsider, som til dømes pornografi, kriminelt innhald eller 
noko som fornærmar Atatürk eller "tyrkiskheita". I følge 
Todays Zaman er det i blogspot.com-samanhengen vore ein eller anna som har klaga på eit av disse 
tinga, og på grunn av manglande kjennskap til internett, har 
dommarane (som ofte er av den eldre garde) valt å sperre 
heile domenet. 

Argumentet over forklarer kanskje nokre av sperringstilfella, 
men i realiteten har fleire og fleire sider blitt sperra dei siste 
åra, og mange av dei utan noka juridisk forklaring. Det 
tydelegastedømet er her youtube. 

Eg skjønner heilt ærleg ikkje kva interesse den tyrkiske staten 
vil ha av ei slik sperre, mellom anna på grunn av veldig kritiske 
internasjonale reaksjonar. Sidan det uansett fins måtar ein kan 
gå inn på desse sperra sidene på, fungerer forbodet berre som 
symbol.  

Forresten skreiv eg ein tekst i byrjinga av september om kor
vanskeleg det er for tyrkiske studentar å kome inn på
universitetet i Tyrkia til Blindern-bladet Argument. Dei som er
interesserte, kan finne siste nummer av bladet her.